Als begeleidingskundige begeleid ik mensen in de breedste zin van het woord. Dat behelst diverse vormen van gezonde hulp- en leervragen, of liever gezegd: los van een therapeutische context of doorverwijzing. Te denken valt aan begeleiding van een individuele of groepssupervisie, een coachingstraject, intervisie(groep), van een team, of een gedragsanalyse bij een loopbaan-traject. Hierin ben ik altijd samen op weg: in nabijheid.
Vanuit mijn christelijke bedding benut ik bronnen uit het Joods-Christelijke gedachtengoed, van Benedictus, Anselm Grün en Henry Nouwen; ook begeleid ik anderen bij spirituele zingeving.
Coaching
De vraag om coaching ontstaat vaak in een leef- of werksituatie waar je op terugkerende (belemmerende) patronen stuit. We kijken samen naar jouw functioneren op verschillende terreinen van je leven, op de werkvloer of binnen je team. Ik zal met jou zoeken naar ‘wat is de vraag’, en het ‘waarom van deze vraag’. In een coachingsproces blijkt regelmatig dat achter de vraag waarmee je binnenkomt andere vragen schuilgaan; de werkelijke zoektocht. We onderzoeken deze gezamenlijk en richten ons vervolgens op te nemen stappen. Welke overtuigingen voeren de boventoon in jouw handelen, en welke cognities zou je aan je keuzepalet kunnen toevoegen? Het doel van coaching is om jezelf beter te begrijpen, bewuster te worden van je gevoelens en effectiever te handelen. Daardoor kan je krachtiger en gelukkiger in het leven -en je werk- staan.
Coaching is meestal een korterdurend traject, met meer sturing in de vraagstelling en in de opdrachten. Gemiddeld: 5 tot 10 zittingen.
Supervisie
Supervisie is een actieve vorm van leren, gebaseerd op jouw functioneren in je werk, bijvoorbeeld in relatie tot cliënten en collega’s. Iedere zitting verloopt volgens een vaste vorm: start, reflectie, inbreng, afronding, afspraken. Supervisie is een vervolgverhaal van minimaal 10 tot maximaal 15 afleveringen. Het leerproces strekt zich over de zittingen heen. Bradford hanteert de volgende definitie: ‘Leren is niet het vullen van een gat met informatie. Er is reeds een complex geheel van houdingen, ervaringen, percepties en dergelijke. Leren is feitelijk een reorganisatie van dit alles; een reorganisatie in de relatie van de problemen des levens.’
Het supervisieproces bestaat, aan de hand van de leercirkel van Kolb, uit de volgende fasen:
- Het waarnemen van de concrete ervaring
- Reflectief observeren waarbij het gaat het om de ander te laten zoeken in zichzelf.
- Abstraheren / nieuwe inzichten onder woorden brengen. Welke conclusies trek je.
- Experimenteren / nieuwe inzichten toepassen.